Zitten op de brug, Alleen, Zonder iemand anders

John had zich verstopt in het duister en dacht aan Lilly en hij snikte en veegde zijn tranen en huilde dan. Liefdesverdriet is altijd pijnlijk. Hij dook ineen en negeerde de vrouwen van plezier die hem probeerden te troosten.

Lilly stond een eindje verder op de rand van de brug.
"Overwinnen..." mompelde ze en keek naar het water onder haar.
Ze kneep haar ogen dicht en liet langzaam los.
"Overwinnen.." herhaalde ze en voelde later het ijskoude water rond haar heen.
Ze kwam hoestent boven en zwom naar de kant.
Ze sleepte zich naar een bank en ging daar zitten.
Lilly rilde van de kou en keek wazig naar het water waar ze net in was gesprongen.

John keek naar beneden en sprong in het water en greep haar vast, hij wist niet wie hij vast had. Hij bracht de vrouw naar de kant en legde haar daar. Hij gaf zijn wollentrui aan haar.

Ze hoestte het uit en duwde hem weg.
"Laat dat! Dat was de bedoeling!" riep ze en herkende opeens de vreemdeling.
Ze stond snel op en keek rond.
"De volgende keer laat je me gewoon...ok?" vroeg ze en probeerde kwaad te klinken maar het was meer een mislukt huilen.

John vroeg tegen de vrouw die hij nog steeds niet herkende:"Wat was u van zin?"

"Extreem-sporten, nu goed?!" ze liep een eindje weg en ploffte neer op een bankje.

"Lilly? Je wou toch geen zelfmoord plegen, och schat nee toch!" zei hij liefjes en bezorgt.

(ik moet ff met me vader gaan fietsen)

Lilly nergeerde hem en veegde weer tranen weg.
"Gaat je niets aan." zei ze zachtjes en slikte.

(Ok)

John hielt haar stevig vast en gaf haar vurig een zoen.

Lilly probeerde hem van zich weg te duwen maar hij was veel te sterk.
Eigenlijk wilde ze van dit moment genieten maar haar gezond verstand zei haar dat ze hem weg moest duwen, een mep moest verkopen en dan moest weglopen.

"Ik heb nooit met Nian naar bed gewild dat zweer ik je. De enige van wie ik hou ben jij Lilly." John bleef haar stevig vast hebben.

Lilly probeerde zich nog steeds los te rukken maar het lukte gewoon niet.
Ze nergeerde hem en concentreerde zich los te komen.

John brulde in haar oren:"Wat is er mis met jou, wat deed ik verkeerd?"

"Best, als je het niet wil zeggen ben ik weg, mijn vliegtuig naar New York vertrek toch over 2 uur!" Hij gaf haar en klets tegen haar kaak en stapte op.

Lilly ving de klets hard op, die had ze niet zien aankomen.
Haar hoofd viel naar achter en botste tegen de grond.
Langzaam ging ze rechtop zitten en keek hem duister aan.
"Ga je nu beginnen te slaan?" vroeg ze droog en stond op.
"Je bent ziek, ziek in je hoofd." sisste ze kwaad en draaide zich om.
"Je liegt tegen me en dan sla je me? Ziekelijk." zei ze en begon te lopen.
"Ik trouw nog liever met een schaap." mompelde ze onhoorbaar voor John en verdween in de nacht.

John schoot van woede in de richting van waar zij vertrok met de MP5k.

Lilly hoorde dat hij in haar richting liep en ze begon te rennen.
Ze verdween in de verte.

"Dèmn Lilly." Hij smeet zijn wapen in het water en stapte in zijn auto en gaf gas. Hij ging recht op Lilly af.

Lilly keek om en zag hem aankomen.
Ze vluchtte tussen de massa van andere mensen die opweg naar een disco waren.

John was afgeslagen naar Lillies huis. Aangezien zijn in de massa zat kon ze nooit eerder thuis zijn.

Lilly zuchtte opgelucht en liep verder met de beschermende massa mee.