Alweer...

Ashley zat op de leuning van de brug en staarde over het water.
Ze keek even rond, niemand was te zien.
Ze zuchtte en staarde weer naar het water onder haar.
Misschien moest ze maar springen...
Ze staarde naar beneden en slikte.
" 'T kan toch niemand schelen." mompelde ze en zuchtte.
"Gewoon doen, gewoon doen.." mompelde ze zachtjes maar twijfelde even..

Murray kwam aangerend en ging voor haar staan. HIj keek haar aan.

Ashley schrok en viel achterover op de grond.
"Auw!" riep ze en wreef over haar hoofd.
"Wat bezielt jou?!" riep ze uit.

''mij bezielt verd*mme niets! waarom rende jij ineens de kamer uit!'' vroeg hij droogjes en zuchtte.

"Weet ik veel!" riep ze en stond op.
Ze keek hem strak aan en zweeg.

''was het mijn schuld soms haat je me ofzo als dat zo is zeg het dan recht in m'n gezicht!'' riep hij. Hij had zelf niet in de gaten dat hij te ver ging. HIj snoof en rende weg.

"Ik haat je! Denk eens na!" riep ze en voelde zich diep gekwetst.
Ze keek hem na en klom over de leuning van de brug.
Ze keek wazig naar het water en twijfelde weer.

Murray draaide zich om. En keek naar haar. ''waarom haat je me!? als je me haat waarom ga je dan met me om?!'' riep hij.

Ashley kneep haar ogen dicht.
Merkte hij niet dat ze gelogen had..?
"Ik haat je niet..." mompelde ze en liet de leuning los.
Ze viel voorover het water in.
Het water was ijskoud en donker.
Ashley deed haar ogen open en kneep ze gelijk weer dicht.
Ze probeerde naar boven te zwemmen maar ze stond onder schock door het koude water.
Langzaam zonk ze naar de grond van de rivier.

''verd*mme'' vloekte hij. HIj rende naar de brug sprong naar beneden en dook naar Ashley toe. Hij pakte haar vast. En trok haar naar boven.

Ashley voelde iets haar vastpakken.
Ze schrok maar kon zich nog steeds niet bewegen.

Murray zwom naar de kant en legde haar op de kant hij sprong op de kant en liep naar zijn vest toe die hij onder het rennen had uit getrokken. Hij pakte zijn vest en legde die om haar heen.

Ashley keek geschrokken rond.
Ze hoestte een lading water uit en keek toen duister naar Murray.

Murray keek even naar haar maar zweeg verder. Hij staarde even naar het water.

"Dacht je nou echt dat ik je haat? Jeemig..." zei ze droog en gekwetst.

''En een bedankje kan ik zeker weer niet verwachten, naja je mag m'n vest houden'' zei hij droogjes en liep weg. HIj voelde zich gekwetst om wat ze zei.

Ashley keek hem na.
"Wacht nou!" riep ze en stond op.
Ze rende achter hem aan.
"Het spijt me van wat ik heb gezegd....Ik meende dat niet." zei ze zachtjes en triest.
"Ik rende de kamer opeens uit omdat...ik het gewoon niet kon zeggen." gaf ze met een zucht toe.
"Nu wil je me zeker nooit meer zien..." zei ze triest en bleef staan.
Ze gaf hem zijn vest terug en keek hem verdrietig aan.
"Bedankt....dat je me hebt gered." zei ze stil en wilde weglopen.

Hij keek haar aan. ''ik haat je niet Ik... ik hou van je'' zei hij zachtjes en gaf haar een kus.

Ashley versteende.
Ze keek hem aan en zweeg.
Ze was te verbaasd om ook maar één word te zeggen.

Murray keek haar aan. ''nu weetje wat ik voor je voel'' zei hij en zuchtte.

"M-maar.." begon ze en haalde even diep adem.
Ze keek diep in zijn ogen en glimlachte even.

Murray glimlachtte lichtjes terug. En keek haar nog steeds aan.

Ashley bloosde even en haar hart klopte sneller.
"Ik hou ook van jou..." fluisterde ze bijna onhoorbaar.
Ze omhelsde hem en drukte zachtjes een kus op zijn lippen.

Murray glimlachtte terug. En wist even niks meer te zeggen.

Ashley keek even rond.
Ze zweeg.